Ik dacht altijd dat iedereen net zo dacht als ik, dat iedereen dezelfde gedachtegang maakt en dus uitkomt bij dezelfde conclusie. Voor mij was het vroeger zó vanzelfsprekend om zo te denken en die dingen te maken, dat ik het een raar idee vond dat andere mensen anders denken en andere conclusies trekken. Dat ze andere dingen mooi vinden, een andere smaak hebben.
Inmiddels weet ik beter. Al een poos hoor, maak je geen zorgen. Ik heb geleerd dat mijn aanname absoluut niet klopte: niemand denkt hetzelfde als ik. Dat maakt mensen juist uniek, dat maakt jou en mij uniek.
Ik heb mijn eigen achtergrond: mijn ouders, woonplaats, school, vrienden, werkervaringen. Mijn ervaringen in het leven zorgen voor de gedachten die ik nu heb en monden uit in de kunst die ik nu maak. Jij hebt jouw ervaringen en maakt jouw kunst.
Dat zorgt er ook voor dat iedereen van nature een eigen stijl heeft. Doordat geen mens dezelfde combinatie van ervaringen in zijn leven heeft opgedaan, zal niemand in de kunst precies hetzelfde maken. Natuurlijk zijn er heel veel mensen die bijvoorbeeld houden van het schilderen van landschappen, maar niemand zal dat op dezelfde manier aanpakken en hetzelfde landschap zal er van twee kunstenaars nooit hetzelfde uitzien.
Je bent van nature origineel en je hebt van nature een eigen stijl. Niemand maakt kunst zoals jij dat doet.
Iedereen heeft ook een eigen handschrift, een manier waarop hij met het materiaal omgaat. Net als het schrijfhandschrift is het schilder-, boetseer-, beeldhouw-, borduurhandschrift van niemand gelijk. Ook al wil je een kunstwerk van een ander imiteren, het zal je niet precies lukken.
Toch zijn veel (aankomend) kunstenaars op zoek naar een eigen stijl. Waarom? Iedereen heeft toch al vanzelf een eigen stijl? Waarom twijfel je nog?
Omdat de meeste kunstenaars niet durven vertrouwen op zichzelf.
Ook jij wilt graag gewaardeerd worden door anderen, erbij horen. Daarom luister je naar wat anderen zeggen, over jou en over je kunst. Positief of negatief.
Krijg je een compliment, dan wil je graag meer van hetzelfde doen om meer complimenten te krijgen. Als jij bijvoorbeeld complimenten krijgt over je lekkere felle kleuren, dan heb je de neiging om vaker felle kleuren te gebruiken, ook al houd je diep in je hart misschien meer van aardetinten.
Krijg je kritiek, dan kijk je wel uit om nog vaker een kunstwerk op diezelfde manier te maken. Kennelijk valt dat niet in de smaak, en dat wil je juist wel. Je luistert dus en verandert je manier van werken. Om bij hetzelfde voorbeeld te blijven: je krijgt kritiek over te fel kleurgebruik. Dan heb je neiging om in een volgend kunstwerk iets gedemptere kleuren te gebruiken.
Dus de vraag is: wie ben jij écht? Wat is jouw eigen stijl? Wat is nou een échte ‘‘? Als je dat weet, kun je kritiek én complimenten makkelijker beschouwen als wat ze zijn: een weerspiegeling van de smaak van degene die jouw kunst bekijkt.
