Ik heb een grote tuin, waarin ik graag een groentetuin zou willen aanleggen. Twee jaar geleden ben ik daar inderdaad mee begonnen. Een stuk gras omgespit, allerlei groenten gezaaid. Het was een droog, warm voorjaar, alles kwam op en groeide supergoed. Tot er een paar natte dagen kwamen. Toen het weer droog was, ging ik kijken, en letterlijk ALLES was opgegeten door naaktslakken.
Sinds die tijd tuinier ik alleen nog in potten en bakken, die op een houten pallet staan; dat pallet staat op hoge schroeven, om de kans zo klein mogelijk te maken dat er een slak opkruipt. De potten spuit ik in met verdund bleekwater, en dan nóg weten een paar slakken de planten te bereiken.
Je snapt: ik heb een gloeiende hekel aan die naaktslakken.
Op de foto hierboven zie je ook een slak: een zeenaaktslak. Google dat woord eens en verwonder je over de geweldige kleuren en de fantasievolle vormen die de zeevariant van de naaktslak heeft. Het zijn echt beauty’s. Als die in mijn tuin rondglibberden, had ik in elk geval nog iets moois te zien. Maar de mijne zien eruit als een glanzende drol.
Ik vermoord de naaktslakken zonder enig gewetensbezwaar.
Op de straat voor mijn huis doen de slakken zelfmoordacties: ze steken de straat over, waarbij ze grote kans lopen te worden geplet onder de banden van een VW-golf of een boerentrekker.
Tijdens het trekken van onkruid, volgde ik zo’n kamikaze-slak een tijdje. Dat beest had ballen! Niet dat je die ballen letterlijk zag. Maar het feit dat hij met zijn slakkengangetje dapper de weg aan het oversteken was, maakte dat ik die conclusie wel durfde te trekken. Als ik een slak was, was ik niet aan deze gevaarlijke oversteek begonnen.
Maar dit beest ging gewoon.
Deze slak vroeg zich niet af of hij de overkant wel zou halen. Wat zijn moeder ervan vindt dat hij de weg alleen aan het oversteken is. Hoe het verder moet als het asfalt halverwege te heet wordt. De slak zocht geen problemen, terwijl hij bleef zitten en nooit de ‘stap’ zette om de weg over te steken.
Een slak gaat gewoon. En nee, dat gaat niet altijd goed. Moet hij het daarom niet doen?
Nu naar jou en je kunst. Ben jij een uitsteller? Bedenk je bij elk nieuw idee of je vrienden het wel mooi zullen vinden? Welk materiaal je moet kiezen? Houdt de twijfel of je wel een echte kunstenaar bent je tegen om lekker ‘los’ te gaan? Vraag je je nog steeds af wie er eigenlijk op jouw kunst zit te wachten? Weet je nog steeds niet in welke richting je jouw kunst wilt ontwikkelen en komt er door keuzestress helemaal niets uit je handen?
Of heb je de ballen van een slak? Ga jij gewoon aan de slag en kijkt wel waar je uitkomt? Leer je van je ervaringen, positief én negatief? Dat is de enige manier om verder te komen en te groeien in je kunst. Focus op de overkant en gaan. Hindernissen onderweg zijn om overheen te springen (of onderdoor te glibberen). Maar als je niet start, kom je er zéker niet.
Ik zou blij zijn als de slakken in mijn tuin wat minder onverschrokken waren…
En? Heb jij de ballen van een slak, of laat je je nog door allerlei denkbeelden tegenhouden? Laat het me weten!
