Afgelopen maandagavond was er weer een Zoombijeenkomst van de deelnemers van de online Beeldtaaltraining, bedoeld om alle mogelijke vragen te stellen die te maken hebben met het gebruik van de beeldelementen.
Grote complimenten voor de deelnemers die daarin werk lieten zien waarover ze niet tevreden waren of waarmee ze waren vastgelopen (dit geldt natuurlijk ook voor de vragenstellers uit de vorige edities)!
Het is sowieso al spannend om je persoonlijke kunst te laten zien, maar het is dubbel eng om je onzekerheden daarover te delen met wildvreemden. Dat is toch een beetje toegeven dat je het even niet meer goed weet, dat je misschien wel fouten hebt gemaakt.
Van je fouten kun je leren, dat weet iedereen. Maar niemand maakt graag fouten! Als puntje bij paaltje komt, wil je liefst dat alles zo uitpakt als je had bedacht, dat het lijkt op dat fantastische beeld dat je van tevoren in je hoofd had. Je probeert fouten daarom zoveel mogelijk te vermijden, ook al weet je dat je dan op het veilige vlak blijft en je nauwelijks ontwikkelt.
Daarom vinden de meeste mensen het best spannend om iets nieuws te doen. Je weet dan niet zeker of het goed zal gaan. En het maken van kunst is per definitie iets nieuws maken. Geen enkel kunstwerk is gelijk aan een ander; het is altijd de eerste keer dat dit specifieke kunstwerk wordt gemaakt.
Er is geen kunstrecept, geen beschrijving of bouwtekening… je moet het echt zelf uitzoeken: welke compositie het beste past, welke kleuren de sfeer het best uitdrukken, waar je groter contrast wilt, of de vormen misschien afgerond moeten worden, enzovoort.
Van ánderen vinden we wél dat ze fouten mogen maken (want daar leren ze veel van), maar voor onszelf ligt dat toch een tikje anders. Zelf leren we liever zónder dat we fouten maken.
Wanneer een collega-kunstenaar toegeeft dat hij/zij het even niet meer weet, vinden we dat menselijk en inspirerend. Maar onszelf vinden we vreselijk dom als we hebben gefaald.
Wat is eigenlijk het verschil tussen het maken van fouten en falen? Een mooie regel van Platform Mindset:
Als je wil presteren en je maakt een fout, dan heb je gefaald.
Als je wil leren, maak je fouten, maar faal je niet.
Bij falen komt een norm naar boven; je voldoet niet aan de (prestatie)verwachting, van een ander of van jezelf. Het kan helpen om je te bedenken dat je op dit moment nog niet aan die verwachtingen kunt voldoen, of misschien wíl je helemaal niet (meer) aan die verwachtingen voldoen. Ga je ervan uit dat je in een ontwikkelproces zit, dan is het maken van fouten geen falen, maar leren. Blijf daarom altijd ontwikkelen!
Nogmaals alle lof voor de dappere dodo’s uit de Beeldtaaltraining, die er met het laten zien van hun onzekerheden voor zorgen dat niet alleen zij, maar álle deelnemers kunnen leren en groeien. Ik gun iedereen die dit leest dezelfde moed en openheid toe!
Wat ben ik blij met deze uitleg. Dankjewel om dit te delen, want zo vergaat het velen van ons, denk ik…