Mijn ouders zijn best hip; mijn moeder naaide vroeger Mary Quant-achtige jurkjes voor zichzelf en voor mijn zus en mij. Toen ik iets groter was, maakte ze lichte jeansbroeken met wijde pijpen voor me, met van die metalen spijkers erop, en een bijpassende bolero. Heel flower power allemaal en ik vond het supergaaf.
Er kwam ook een nieuwjaarswens in flower power-stijl: de foto hierboven maakte mijn vader van ons. Bloemenkransen in ons haar, kralenkettingen – ook in zwart-wit zie je dat het een kleurrijk geheel was.
Links op de foto ben ik, rechts mijn zus. Vrolijk, spontaan en blij. Als je zo jong bent, kan het je nog niet zoveel schelen wat anderen van je denken, dan speel je gewoon zonder enige schaamte precies waar je zin in hebt. Het echte hippiegevoel, onbezorgd en vrij. Handjes in de lucht, joehoe!
Maar hoe ouder je wordt, hoe meer je je leven (onbewust of bewust) laat beïnvloeden door wat anderen goed vinden, wat anderen van je willen. Ik heb dat ook ervaren, net als de meeste mensen. Dat werkt zeker ook door in je kunst.
Je schildert misschien realistisch omdat je partner niet van abstract houdt, je werkt de zijkanten en draadjes van je borduurwerk netjes af omdat je dat zo van je moeder hebt geleerd, je polijst de steen netjes glad omdat de docent vindt dat je dat moet doen. Dit klinkt misschien overdreven, maar ik hoor dit soort verhalen bijna dagelijks. Je zit vaak vast in je gedachten over hoe dingen moeten, horen en wat anderen ervan zullen denken. En dat staat het maken van jouw persoonlijke kunst in de weg.
Maar in de kunst mag alles! Je mag alles doen om het effect te bereiken dat je wilt. Je mag schilderen op een stuk vloerbedekking, quilten met plastic afvalzakken, op een kruiwagen borduren, als dat je dichter bij je doel brengt.
Laat de mening en ideeën van anderen je eigen innerlijke stem niet overschaduwen. Wees dapper en authentiek, heb de moed je eigen hart en intuïtie te volgen. Blijf zoeken en doen wat je het liefste doet.
“Stay hungry, stay foolish”, zei Steve Jobs in zijn inspirerende speech in 2005 aan Stanfort University. Blijf hongerig en dwaas. Hij bedoelde daarmee dat je nooit lang tevreden moet zijn en jezelf altijd moet blijven uitdagen als je wilt groeien. En wees daarbij bereid die dingen te blijven proberen, waarvan anderen zeggen dat het niet kan of dat het je nooit zal lukken. Als je de uitdaging niet aangaat, weet je zéker dat het niet gaat lukken. Wat heb je te verliezen?
Zoek eens een foto van jezelf toen je je nog niets aantrok van wat anderen vonden. Stap (figuurlijk) in de foto en wees je eigen, onbezorgde, creatieve en spontane zelf van toen. Toen durfde je alles, weet je nog? Je ging op onderzoek uit en als iets in je spel niet helemaal lukte, probeerde je het gewoon op een andere manier nog eens, net zolang tot je missie geslaagd was. En neem dat gevoel mee naar het heden om er gave kunst mee te maken.
Waar heb jij nog honger naar? Wat wil jij nog graag ontdekken in 2022? Laat het me weten!
Ik wens je een innerlijk vrij, onafhankelijk en hippie-flower-power 2022 toe!
