Een vriend vertelde laatst enthousiast dat hij in een winkel een mooi kunstwerk had gezien, een flink schilderij; hij wees met zijn handen ongeveer 80 x 100 cm aan. Toen hij de winkelier naar de prijs vroeg, was hij verbaasd: het werk kostte ruim € 400,-. Ik vroeg hem of hij het had gekocht, want ik dacht dat hij het een koopje vond, maar nee: hij vond het ontzettend duur!
Natuurlijk heb ik hem even voorgerekend dat het waarschijnlijk een print was óf dat de kunstenaar een beginner was of een veel te lage prijs had gevraagd. De winkel moet er tenslotte ook nog aan verdienen.
Hij bleef het duur vinden, zelfs na mijn uitleg. Tsja, ik ken hem al langer en kunst heeft voor hem weinig waarde. Gelukkig zijn er veel mensen die kunst wél waarderen en er een realistisch bedrag voor over hebben om iets moois en bijzonders in huis te halen.
Het verkopen van kunst is voor veel kunstenaars toch een heikel punt. Het maken van de kunst is heerlijk, maar het verkopen ervan vinden ze doodeng. Misschien jij ook wel.
Hoe waardeer jij je eigen werk? Welke prijs durf je te vragen? En is dat een realistische prijs? Als je iemand anders was, zou jij jouw werk dan kopen? En zo ja, wat zou je er dan voor over hebben?
Grappig genoeg heeft het vragen van een realistische prijs meestal te maken met de mate waarin je jezelf waardeert. Wat vind je jezelf eigenlijk waard? Hoe zelfbewuster je bent en hoe meer je jezelf waardeert, des te makkelijker je een realistisch bedrag durft te vragen en hoe makkelijker je je werk verkoopt.
Er zijn grofweg 3 categorie kunstenaars:
1. Kunstenaars die zichzelf als mens waarderen, die weten waarom ze hun kunst maken. Ze praten makkelijk en zelfverzekerd over hun werk, waardoor mensen door hun ogen naar het werk gaan kijken. De kunstwerken gaan ‘leven’. Dat zorgt ervoor dat kunstkopers de waarde van hun werk gaan inzien. Ze hebben een duidelijk en persoonlijk verhaal, dat een bepaalde groep mensen aanspreekt, omdat het authentiek is. Deze kunstenaars vragen vaak een realistische prijs, die kopers graag betalen.
2. Kunstenaars met (te) weinig zelfwaardering. Ze durven zich nauwelijks kunstenaar te noemen. Soms weten ze wel goed wat hun verhaal is, maar hebben ze het gevoel dat dat niet goed genoeg is; soms zijn ze zich niet bewust van hun drijfveren. Altijd spreken ze aarzelend en onzeker over hun werk, hun verhaal is wat onsamenhangend, omdat ze eigenlijk zelf niet goed weten waar ze mee bezig zijn of er onzeker over zijn. Kunstkopers worden niet meegenomen in hun verhaal, waardoor het meer toeval is of het werk iemand aanspreekt. Ze twijfelen ook over de waarde van hun werk en prijzen meestal veel te laag. Maar de kopers zijn vaak al eerder afgehaakt en ook een lage prijs trekt ze niet over de streep. Dit is verreweg de grootste groep.
3. Kunstenaars met teveel zelfwaardering, die zichzelf ‘heel wat’ vinden, of hun werk nou kwalitatief in orde is of niet. Vaak kleden ze zich heel ‘kunstzinnig’, hebben grootse en meeslepende verhalen over hun werk. Als je hun werk niet snapt en hun verhalen niet herkent in de kunst, vinden ze dat dat aan jou ligt; dan ben je hun werk niet waard. Omdat ze zichzelf supergoed vinden, durven ze op hun werk flinke prijzen te zetten. Ze overschatten zichzelf, maar vinden zelf wat ze doen geweldig en ook dat is aanstekelijk, want er zijn beslist kunstkopers die daarvoor zwichten en hun werk kopen, wat weer een bevestiging is voor deze kunstenaars dat ze inderdaad geweldig zijn.
Natuurlijk zijn dit stereotypen; iedere kunstenaar zal hiertussen een eigen plek hebben. Kunstenaars zijn net gewone mensen (knipoog!). Je ziet hoe zelfwaardering en waardering van je werk sterk met elkaar te maken hebben.
De prijs die je voor je werk vraagt, weerspiegelt voor een groot deel hoe je jezelf waardeert. Ben jij het waard om jouw kunst te verkopen? Ben jij het waard om daar een goede prijs voor te vragen, die een eerlijke vergoeding is voor jouw tijd en vaardigheden?
Ja, ook jij bent een interessant persoon, met een eigen verhaal en een bijzondere zienswijze. Je moet het zelf misschien nog even ontdekken. En nee, niet iedereen zal jou of je kunst waarderen. Smaken verschillen, gelukkig maar, jij vindt ook niet alles mooi. Maar je bent uniek en daar mag je trots op zijn. Zolang je zelf niet ziet dat dat enorm waardevol is, en dat jij waardevol bent zoals je nu bent, zal je je werk ook niet op waarde kunnen schatten.
Wat maakt jou anders dan anderen? Wat maakt jouw werk bijzonder? Laat het me weten, juist als je in categorie 2 valt.